2020 yapımı, senaryosu ve yönetmenliği
faysal soysal'a ait, başrollerde ise
serdar orçin ve
sezin akbaşoğulları'nın olduğu şahane film.
konu itibariyle; babasının kendisini astığı bir ceviz ağacının gölgesinde büyüyen bir çocuğun dramı. tabii, hayat bir şekilde devam ediyor ve o çocuk hep o ağaçta asılı kalan babasının cansız bedenine takılı kalıyor. bir nevi, babayla birlikte çocuk da ölüyor. bu ölüm esnasında,
toplum baskısı ve
aile içi şiddet (kocaya eşinin uyguladığı psikolojik şiddet) öyle bir seviyeye çıkıyor ki, erkek gerçek anlamda iktidarını kaybediyor.
"bir insan katili olmadığı bir suçu neden üstlenir?" ekseninde sorulmuş bir sorunun peşinde koşan iyi bir çalışma. açıkçası ben böyle bir soru sorsaydım, konuyu daha farklı işler ve ona göre cevaplar bulmaya çalışırdım ancak bu hali de çok iyiydi. birçok edebi gönderme ve sanat çerçevesinde ilerleyen film bazı yerlerde izleyiciyi sıksa da birkaç yerde de gövde gösterisi yapıyor resmen. görüntü yönetmeni ve yönetmen müthiş bir iş çıkarmış. her ne kadar sezin akbaşoğulları bu filmdeki performansıyla antalya
altın portakal film festivali'nde en iyi kadın oyuncu ödülünü almış olsa da ben performansını pek beğenmedim açıkçası. serdar orçin de aşırı iyi değildi ama film genel olarak iyiydi. yaptığı
vicdan muhasebesi ise kusursuza yakındı.
(bkz: göynük)
entryi filmden bir alıntıyla bitireyim;
"insan sadece yaptıklarından mı sorumludur yoksa yapmadıklarından da mı?"
***
yalnız, eklemezsem çatlarım;
---
spoiler ---
karı kocanın kavga edip adamın kadından bir şans istediği ve kadının adam iktidarsız olduğu için onu sevişmeye ikna etmeye çalıştığı sahnede görüntünün gerçek bedenlerden çıkıp duvardaki gölgelerle devam ettiği sekans müthişti. sinemayı bu yüzden çok seviyorum.
---
spoiler ---